Op het plein van school de Vindplaats is heel veel gedaan om de kinderen een prettige speelplaats te geven, maar allemaal wel een beetje blokkerig, en geeft weinig ruimte voor het opwekken van van dromerigheid en fantasie. Juist voor kinderen, maar ook voor ouderen is het belangrijk om contact met die innerlijke bron te kunnen maken, waaruit men kracht en inspiratie put. Dat kan niet met alleen maar blokken,maar een vorm die een verbinding tussen het aardse en iets hogers maakt
Het logo van de school is een achtpuntige ster. Dat is een oud symbool dat ver in de tijd teruggaat., en in de meeste zo niet alle culturen is terug te vinden. En in alle heeft zij een positieve betekenis . Het is ook het symbool van de Windroos, ook wel Compasroos genoemd, en die van de Ochtend en Avondster. Beide essentieel voor de zeevaarders die hun koers op zee moesten bepalen. Maar het heeft ook een meer allegorische betekenis van het innerlijke morele compas die wij allemaal nodig hebben om onze weg door het leven te gaan en onze eigen bestemming te vinden. Het is ook een herinnering aan het feit dat Amsterdam altijd een (veilige) haven is geweest voor mensen die uit alle windrichtingen zijn gekomen. Daarom zou ik in het midden van het plein, waar al een soort waterwerkje staat, dat af en toe wat water spuit, dat onmiddellijk weer de grond ingaat een fontein/ poedelbad willen voorstellen met daarin het motief van de Windroos, en in het midden een soort zuil, verwijst naar de banaal van Amstelveen, een obelisk uit de 17 eeuw, die het begin (of het einde, afhankelijk van welke kant je het bekijkt) van Amsterdam aangeeft. De banpaal is een klein vergeten meesterwerkje dat behalve functioneel ook de expressie is van wat Amsterdam groot heeft gemaakt, en wel haar bereidheid om datgene van buitenaf te assimileren dat positief en nuttig is. De eerste obelisk stond in On of Anu in Egypte, maar werd tijdens het Classisisme herontdekt en veelvuldig in vele Europese steden geplaatst . Het is natuurlijk ook nog eens een geweldige bliksem afleider/geleider. Natuurlijk is het niet de bedoeling om deze zuil gewoon te imiteren, maar in een nieuw jasje te steken, zodat een oud iets toch weer opnieuw zijn nut kan tonen. Vroeger werd deze vorm gebruikt om harmonie in de omgeving te bewerkstelligen, en eenieder die weleens in Parijs op de Concordeplaats of in Vaticaanstad heeft gestaan, weet dat het dat effect ook heeft. Water heeft in vele culturen een soort heilig aanzien, zoals ik,merkte wanneer ik bij mijn familie in Marokko was, en waar men graag in de buurt van een fontein ging zitten om ontspanning en verkoeling te vinden.
De school is op zich namelijk wel een hele saaie blokkendoos en een beetje vervoering kan geen kwaad zeker voor kinderen niet, want ook de niet-rationele hersenhelft moet af en toe gestimuleerd worden..
De vorm van de fontein is gebaseerd op de modellen van de skyscrapers van de dertiger jaren, de periode dat de huizen om het plein zijn gebouwd. Alhoewel het van zowel beton als baksteen kan worden gemaakt, is het de bedoeling dat het met wit graniet of een graniet composiet wordt bekleedt, wawat zeer resistent is en dus weinig onderhoud vraagt. Maar als u de betrokkenheid van de moeders tijdens de pauzes zou zien, zou u begrijpen dat meehelpen aan het onderhoud vermoedelijk geen probleem zal zijn, mits het project hun aanspreekt. Het huidige waterwerkje heeft een diameter van 12 meter en daarvan zou ik negen meter voor de fontein willen reserveren, en3 meter om 3 maal tredes van een meter breed te maken zodat de mensen daarop kunnen zitten. Voor de prijs van zulk een project heb in even met Henny de Kok van deelgemeente Oud- Zuid gesproken en alhoewel hij niet echt een schatting kon maken, dacht hij dat dit tussen 1 a 1,5 ton zou gaan kosten, en mijn inschatting is dat met behulp van mensen uit de buurt het daar ook niet boven zal komen, al moet ik desnoods zelf de mensen hiervoor regelen...ik heb wel eerder voor grotere uitdagingen gestaan...maar dat is pasaan de orde als men dit project interessant vind...misschien kan ik tot slot er nog aan bijvoegen dat ik in Parijs mijn architectuur diploma heb gehaald en daarom overal kritisch om mij heenkijk. En ik ben tot de conclusie gekomen dat in welk land of stad ik ook was, het verschil tussen een gelaagde plaats of monument afhangt van de aanwezigheid van één ingrediënt. En dit "secret ingrediënt " is gewoon aandacht oftewel liefde...waar dat niet gebeurt treed verwaarlozing in, maar me aandacht bloeit alles op. Wat dat betreft voert Amsterdam nog steeds een goed beleid, al kan het altijd nog wat beter...